woensdag 10 juli 2013

DAG 8: Van Dunbar naar Perth (langs Edinburgh ook nog), 124,6 km

Na een hele goede nachtrust in hotel Mackintosh ging om 7.00h de wekker weer. De meeuwen hadden ons al vroeger gewekt maar nu wisten we dat we er weer voor moesten gaan. Dus, opgestaan, onze was gecontroleerd en gevoeld dat deze nog niet droog was. Dus de haardroger er op. Dan naar beneden en ontbijten. Hier hadden ze gelukkig ook weer de magische porringen met fruit. Heerlijk, dat en nog een paar toasts met marmelade en het ontbijt, aangevuld met lekkere koffie kon niet meer stuk. Twee nederlandse koppels naast ons konden hun oren niet geloven als we vertelden dat we met de tandem van Dover naar Alness reden... ze wensten ons veel geluk. De bediening hier in Schotland is ook heel vriendelijk, net iets anders. Dan onze zakken ingepakt, alles naar beneden en op onze tandem geladen. Daar ik de blog van gisteren nog deze morgen had geschreven iets te laat vertrokken, om 9h40 in iets minder goed weer vertrokken. Het was iets frisser en bewolkt, maar daar waren we niet boos om. Het eerst stuk ging vrij goed, we reden op een weg naast de A1, minder druk en wel mooi. Glooiend landschap, maar geen bijtende hellingen.na 40 km een eerste korte plaspauze en dan verder richting Edingburgh. Net voor Edinburgh liet onze GPS het afweten en Veerle was zo druk met de GPS dat ze niet zag dat we moesten stoppen voor een rood licht. Niet eenvoudig, ik stoppen en Veerle doorrijden, resultaat, we lagen bijna op de grond. Ultiem onze tandem nog rechtgehouden en GPS vloog in het rond... he he, alles ok. Wij dus weer weg maar zonder de richtlijnen van de GPS. Bovendien was hel Edinburgh opgebroken voor de aanlag van nieuwe tramlijnen waardoor we helemaal niet meer wisten hoe we moesten rijden. Zelfs een stuk te voet en ineens onze inkopen gedaan voor de lunch.
Na een beetje zoekwerk en veel tijdverlies hop richting 'Forth road brigde', een prachtige brug waar ook een fietspad over liep was ons gezegd. Deze brug was toch nog 20 km vanaf Edinburgh, dus Veerle 20 km met zakje aan haar arm... Uiteindelijk kwamen we bij de brug aan en daar melding dat alleen de overkant open was voor voetgangers en fietsers en een bord dat zei dat we via de trap onder de brug naar overkant konden gaan...Maar hoe doe je dat met tandem vol bagage??? Gelukkig zag Veerle een service road die alleen voor bevoegden was, dus wij langs daar en ja, we konden over de brug rijden. Behoorlijk indrukwekkend
Eens over de brug was het tijd voor ons middagmaal en ja we zagen een mooi plekje in de zon. Gezellig onze boterhammekes opgegeten en dan weer doorgereden. Het ging ineens bergop en niet zomaar een beetje... Het bleef behoorlijk bergop gaan en plots begaf zowaar ons schakelapparaat het. Wij ketting teruggeplaatst, ketting en tandwielen afgekuist met ons voddeke en jawel alles werkte weer. Dus weer verder maar de hellingen werden er niet minder om en onze GPS bleef ambetant doen, hij gaf niet aan langs waar we moesten rijden. Na nog een paar stevige hellingen ging het dan ineens lekker recht naar beneden. Bijna 7 km dalen met een topsnelheid van 65 km/h. We naderden Perth, maar eens we er bijna waren moesten we toch nog een stukje bergop... In Perth een paar keer de weg gevraagd en dan kwamen we aan in ons guesthouse 'Heidl'. Heel vriendelijke mensen die ons zelfs hielpen met onze bagage naar de kamer te brengen (misschien zagen we er heel moe uit??? :)). Tandem kon ook veilig op de koer en ze gaven ons bovendien goed advies ivm een echt schots restaurant 'The Bothy' Eerst wassen, aankleden, even relaxen en dan naar het restaurant. Heerlijk gegeten, ik voor het eerst Haggis, nog lekker ook. Leuk restaurant, vriendelijke bediening en heel lekker eten.
Haggis is a savoury pudding containing sheep's pluck (heart, liver and lungs); minced with onion, oatmeal, suet, spices, and salt, mixed with stock, and traditionally encased in the animal's stomach and simmered for approximately three hours. Most modern commercial haggis is prepared in a sausage casing rather than an actual stomach. As the 2001 English edition of the Larousse Gastronomique puts it, "Although its description is not immediately appealing, haggis has an excellent nutty texture and delicious savoury flavour".[1] Haggis is a traditional Scottish dish, considered the national dish of Scotland as a result of Robert Burns' poem Address to a Haggis of 1787. Haggis is traditionally served with "neeps and tatties" (Scots: turnip and potato), boiled and mashed separately and a dram (a glass of Scotch whisky), especially as the main course of a Burns supper. However it is also often eaten with other accompaniments.
Na het lekker eten, terug naar ons kamerke gewandeld en blogje geschreven, nu gaan we dan slapen of zoiets... slaapwel, Yves en Veerle

1 opmerking:

  1. Haggis heel lekker, maar je moet ervan houden, groetjes Julie & Richard

    BeantwoordenVerwijderen